حرف دل

سیستم بلاگفا قطع شده و به وبلاگ خودم دسترسی ندارم. خیلی دلم گرفته انگار می خوام دق کنم... هر وقت جایی ندارم برای آرامش برای حرف زدن برای آروم گرفتن، به وبلاگم مراجعه می کنم، یا یک پست موقت درست می کنم، یا توی یک پست عمومی حرف رو کدینگ شده طوری می گم که به کسی برنخوره ولی مرحمی باشه به دلم... امروز از اون روزاست... من توی تمام عمرم سعی کردم خوب باشم. سعی کردم با وجدانم و خوب و بدهای تعریف شده ام زندگی کنم... و خیلی دردناکه که فکر کنم عزیزترین کس زندگیم در این باره شک پیدا کرده، یا اعتمادش صلب یا خدشه دار شده... 

خیلی دردناک و توی ذوق زننده ست وقتی حرف هات از جانب کسانی که باید، درک نشن، کج فهمیده بشن یا نادیده گرفته بشن. خیلی سخته ایده آلی که برای راه و روش زندگی توی ذهنت ترسیم کرده بودی تبدیل به یک چیز دور و بعید شده...

پسر شیرینم مرحم دردهاست این روزها...