ستاره

عادت کردم پسرک رو ستاره صدا می زنم، ستاره ی آسمونا، ستاره ی من... حالا که فکرشو می کنم می بینیم این خیلی عجیبه که آدم به پسرش بگه ستاره!

حسین الان دیگه زبون وا کرده و مثل طوطی هر چی می شنوه رو تکرار می کنه، یاد گرفته و مخالفت می کنه و می گه نه نه نه! همون طور که ما بر حذرش می داریم از چیزی...

پریروز بردیمش عکاسی و یک عالمه عکس گرفتیم ازش، هر چند تا خواستیم ببریمش خوابش برد و بعدم خیلی خوش اخلاق نبود و کلی طول کشید تا سرحال اومد توی عکاسی... باید بریم و میون عکس هاش انتخاب کنیم...