بای بای- بده

چند روز پیش بود که حسین یاد گرفت بای بای کنه، با چرخوندن دستش. فکر می کنم روز جمعه غروب بود (11م). حالا وقتی بهش می گیم حسین بای بای کن، با عکس باباحاجی، با آدم ها و... بای بای می کنه. دیدن هر حرکت جدید از بچه خیلی هیجان انگیزه... صبح همون روز بود که داشتم تلاش می کردم بای بای رو بهش یاد بدم و خب یاد هم گرفت...

و دیروز بود که «بده» یاد گرفت. وقتی دستم رو دراز می کنم می گم حسین بده! چیزی که توی دستش هست رو توی دستم می گذاره ولی از اونجایی که خیلی با عجله بگیر هم یادش دادم، هنوز توی دستم نگذاشته، برش می داره 

روز قبلش با چند تا گردو که توی پیمونه برنج گذاشته بودم، بهش یاد دادم که «بنداز توش» یعنی چی و تونست این کار رو انجام بده.

خدایا این کارهای ساده و پیش پا افتاده چقد آدم رو به وجد میاره. فداش بشم من.

پسرکم برای خاله جون شیرین خیلی ذوق می زنه، خیلی هااااا. چون خاله هم به شدت براش ذوق می زنه و ابراز هیجان می کنه...دیشب توی آشپزخونه بودیم که خاله کلید انداخت و وارد شد و صداش زد با صدای آروم، طوری که مامان نشنید، ولی اون شنید و اطراف رو ورانداز کرد و بعد سریع رفت از در بیرون سراغ راهرو و تا خاله رو دید سرش رو انداخت پایین و خندید و دو تا دستش رو می کشید به زمین یعنی خجالت! عزیزم!

خلاصه الان مجموعه کارهایی که بچه م بلده، تق تق کردن (مثل در زدن یا ضربه زدن روی سطوح)، ناز کردن، دست زدن، بای بای کردن، دادن اشیا، انداختن چیزا داخل لیوان، سطل و... هست. ضمنا به شدت بلده خودش رو لوس کنه.